Sonsuz Aşk

     Bu ay izləmə fürsəti əldə etdiyim filmlərdən biri “Sonsuz Aşk” oldu. İki istedadlı aktyorun - Murat Yıldırım və Fahriye Evcenin bir arada olduğu bu film elə ilk dəfə fraqmentini izləyəndən diqqətimi cəlb etmişdi. Murat Yıldırımın “Suskunlar” serialı ilə özünü isbat etdiyini desəm yerinə düşər. Elə mən də o serialdan sonra onun aktyorluğuna heyran olmuşdum. (Hal-hazırda aparıcısı olduğu “Kim Milyoner Olmak İster” programında da öz intellektual səviyyəsi, diksiyası və hər yarışçıya uyğun münasibət göstərməsi ilə izləyici rəğbəti qazana bilib.) Fahriye Evcen isə elə də sevdiyim isimlərdən olmasa belə, son zamanlar rol aldığı bir neçə filmi ilə xoşuma gəlməyə başlayıb.
         Film barədə fikirlərimə keçsək,  “Sonsuz Aşk” “Hər günü həyatınızın son günü imiş kimi dolu-dolu yaşayın!” fikri üzərində qurulub.

        Qəhrəmanlarımız – beyin cərrahı, gənc yaşda böyük uğurlar əldə etmiş, həyatı sadəcə işi olaraq görən, insanların geri qazandıqları sağlamlıqları üçün minnət duyduğu tanınmış professor həkim Can və yaşama gücünü bacısından alan, həyatını, gəncliyini onun oxuyub öz ayaqları üzərində durmağı üçün fəda edən, qazancını evləri təmizləyərək təmin edən Zeynep. Bu iki gənc bir-birindən uzaq dünyalara sahib olsa da, sürprizlərlə dolu həyat onların yolunu maraqlı bir hadisə ilə kəsişdirir. Onlar öz həyatlarına davam edərkən zamanla yaranan fərqinə varmadıqları boşluğu dolduracaq insanın bir-biri olduqlarından xəbərsiz bir oyuna baş qoşurlar. Can qızların ona olan həddindən artıq marağını, diqqətini özündən uzaqlaşdırmaq üçün çətin vəziyyətdə olan Zeynepə kömək edəcəyini vəd edərək ondan bir gecə dəvətində sevgilisi rolunu oynamağı xahiş edir. Və hər şey elə bu gecədən başlayır. Bir günə nələrin dəyişə biləciyinə şahid oluruq: bir günə insanları tanıya bilərik, sabah yoxmuş kimi davrana bilərik, Allahın bizə bəxş etdikləri üçün şükürlər edə bilərik, hətta aşiq belə ola bilər, bizi tamamlayan o insanı tapa bilərik.

       Filmin əvvəlində hadisələr çox gözəl və dinamik davam edir. Əsas da ada səfəri, əvəzsiz mənzərəli güşələr, danışan gözlər, duyğuları aşkar edən baxışlar və s... Hər şey belə gözəl başlasa da əvvəldən "indi filmin adının haqqını verəcək nəsə baş verəcək" qorxusu ilə izlədim “Sonsuz Aşk”ı. Və nəhayət o an gecikmir. Hər bir xəstəsi üçün yeni yollar fikirləşən, əməliyyatlarında soyuqqanlı, özündənəmin olan Can ən çətin qərar, ən riskli əməliyyatı ilə üz-üzə qalır. İşi üçün öz şəxsi həyatını, maraqlarını, əyləncələrini ərtələyən bu adamı “həyata döndürən” Zeynep üçün eyni şeyi Can edə biləcəkmi? Bəzən özümüzü tanımaq üçün bizi kənardan dəyərləndirən birinin sözlərinə qulaq asmaq daha məqsədəuyğun gəlir. Başımızı aşağı salıb yolumuza davam edərkən həyatda nələri itirdiyimizi, hansı anları fəda etdiyimizi, hisslərimizlə dolu-dolu yaşamaq varkən monoton yaşamı seçdiyimizi anlamaq üçün bizi tanımadan müşahidə edən birinın sözləri bizim üçün dərs mahiyyətində ola bilir.

       Filmin sonu üçün çox ümidli idim, yəqin pozitivliyim tutmuşdu həmin an. Ancaq qaçınılmaz son məni göz yaşlarına boğdu. Adətən türk filmlərində sonluğu bəyənməsəm də, “Sonsuz Aşk”da son səhnə filmdə cərəyan edən hadisələrlə elə əlaqəli qurulmuşdu zövqümü oxşadı.
        Ümumilikdə film çox da güclü olmasa da, aktyor işi, bəzi səhnə və dialoqlar və musiqi seçimi onu daha baxımlı edib. Ən sevdiyim səhnələrdən Zeynepin bacısı ilə söhbəti, Sezen Aksu şahəsərlərindən birinin müşayiəti ilə olan ada səfəri, əməliyyatda Canın izləyiciyə ötürdüyü duyğu seli mənə daha çox təsir etdi. Dram izləməyi sevən biri kimi bu film mənim üçün unudulmaz olmasa belə, ona sərf etdiyim vaxtımı dəyərli sayıram. Bu səbəbdən “Sonsuz Aşk” məndən 4 bal alır.