Hadi be Oğlum

      Bu gün izlədiyim “Hadi Be Oğlum” mənə ən çox təsir edən filmlərdən biri oldu. Fraqmentini izləyəndə artıq məni nəyin gözlədiyini bilirdim ancaq ən sevdiyim filmlərdən birinə çevriləcəyi ağlıma gəlməzdi. Baş rollarda Kıvanç Tatlıtuğ, Büşra Develini gördüyümüz “Hadi Be Oğlum” 2018-ci il fevral ayında izləyici qarşısına çıxıb. Ancaq bu film haqqında rəylər müxtəlifdir. Bəyənənlər qədər sadəcə Kıvanç Tatlıtuğ olduğu üçün sona qədər dözüb izləyənlər də mövcuddur. Mən isə bu dramı sadəcə bəyənənlərdən olmadım, təxmini 2 saat müddətində göz yaşları içərisində yaşadığım həyata şükür edərək izlədim.

                           

       Onu qeyd edim ki, ilk əvvəllər Kıvanç Tatlıtuğu aktyor hesab etmədiyim, ciddiyə almadığım üçün bir qədər məyus oldum filmi seyr edərkən. Onu ilk dəfə “Gümüş” serialından tanımışdım. Mənə sadəcə yaraşığı ilə ön plana çəkilən eqosu yüksək “Best Model of the World” birincisi təsiri bağışlamışdı. Bəlkə də bunda serialın mənasız ssenarisinin də rolu böyük idi. Sonradan “Aşkı Memnu” serialında isə rolunun haqqını verən biri kimi çıxdı qarşıma. Bu dəfə isə öz xarakterini oynadığını düşünərək yenə ciddiyə almadım onu. Amma indi haqsızlıq etdiyimin fərqindəyəm. Mən Kıvanç Tatlıtuğu “Kuzey Güney” serialı ilə kəşf etdim deyə bilərəm. O rol məni o qədər sarsıtdı ki, artıq onun istedadına kiçik bir şübhə belə qalmadı məndə. Və.... Və indi bu film isə onun özünü necə inkişaf etdirdiyinə, necə durmadan üzərində çalışdığına şahid olmağıma səbəb oldu.  

               

       Keçək filmə... Burada balıqçı Ali və oğlunun hekayəsi anladılır. Ata və oğul münasibəti çox dərindən işlənib bu filmdə. Bir gecəlik münasibət nəticəsində dünyaya gələn bu uşaq xəstə olan anası tərəfindən istənmədikdə ona atası tək baxmaq məcburiyyətində qalır. Hər şey də bundan sonra başlayır. Gənc yaşda övlad sahibi
olan Ali kaptan bütün həyatını bu kiçik möcüzəsinə fəda edir. Əlbəttə bunda Alinin atasının da rolunu inkar etmək olmaz. Alini tək böyüdən Haşmet kaptan oğlunun körpəsini böyüdərkən ruhdan düşməsinə əsla icazə vermir. Ali ürəyində həm o kiçik yaşlarında ikən dünyasını dəyişən anasının acısını, həm də öz atası kimi tək övlad böyütməyin yorğunluğunu daşıyır. Efe beləcə balıqçıların əhatəsində böyüyür, ancaq böyüdükcə hər şey daha da çətinləşir. Efenin digər uşaqlar kimi olmaması onlar üçün problemlər yaradır. Ünsiyyət qurmaqda çətinlik çəkən Efe artıq 7 yaşı olsa da, nə bir söz deyir, nə də yaşıdları ilə oynayır. Ən əsası isə Aliyə atalıq duyğusunu dadmağa şans vermir.

Ünsiyyət qurmaq bir kənara heç onun üzünə belə baxmır. Ancaq Ali bir an olsun ümidsizliyə qapılmır. Oğlunun onun anladığını dərindən hiss edir. Bir gün... Nə zaman olursa olsun, onun gözlərinin içinə baxıb “ata” deyəcəyi günü səbrsizliklə gözləyir. Günlər keçdikcə oğlu ilə arasında məsafənin daha da böyüdüyünü hiss etdiyi anda onun piano ilə maraqlandığının şahidi olur. Bu kiçik ümid işığı belə dünyalara bərabər idi Ali üçün. Oyuncaq piano alaraq ünsiyyət qurmağa çalışır oğlu ilə. Və Efenin buna reaksiya verdiyini görən Ali dərhal onu müəllim yanına aparır.

Digər uşaqlardan fərqlənən Efenin istedadı bu sayədə üzə çıxır. Oğlu ilə qürur duyan Ali kaptan müəllimin təklifi ilə İstanbula konsertə gətirir onu. Ancaq Efe konsertdə ilk öncə pianoya toxunmağa qorxsa da, musiqinin səsi onun qorxusunu basdırır və bir anda orada olan hər kəsi pianoda ifası ilə məst edir. Bu musiqini çalarkən isə gücü atasına olan sevgisindən, onun sözlərindən alır. Onu düşündüyü üçün bütün duyğularını əllərinə ötürür və beləcə dinləyicilərin qəlbinə yol tapır. Nəhayət film atanın illərdir gözlədiyi an ilə - övladı ilə ünsiyyət qurmağı bacarması ilə bitir. Efe artıq qorxmadan onun gözlərinə baxa bilir.                    

        Sonda filmdə mənə ən təsir edən səhnələr

• Suya düşən Efeni xilas edən babasının özünün gücü tükəndiyi üçün boğulması... Kıvanç Tatlıtuğ bu səhnədə hər ikisini xilas edə bilmədiyi üçün yaşadığı çarəsizlik duyğusunu o qədər gözəl yansıdır ki izləyiciyə. 
• Oyuncaq pianoya Efenin toxunuşları... atasının sevinclə, ümidlə onun toxunuşunu izləməsi... bu səhnədə təkcə Kıvançın yox, kiçik aktyor - Alihan Türkdemirin də istedadı öz sözünü deyir. 
• Feridun Düzağaçın telefonda dinlətdiyi musiqini Efenin pianoda nöqsansız ifası...
• Və son olaraq Efenin konsertde musiqisini ifa edərkən atasını düşünərək keçirdiyi hisslər. Atası onun üzünə baxmadığını düşünərkən Efenin yuxuda olan atasını izləməsi... Bir musiqi parçasına sığdırılan dünya dolu hiss... 

        Filmin insanı sarsıdan səhnələri, musiqiləri, yüksək səviyyəli aktyorluq, seçilən məkanlar - hər şey o qədər ürəyimcə oldu ki, yazmaqla bitməz... Romantik filmlər, komediyalar izləməkdən yorulanlar üçün ela seçimdir “Hadi Be Oğlum”. Məndən də 5 bal alaraq ən sevdiyim filmlər sırasında yerini aldı.