Kenan Doğulu Konseri 07.12.2013

07.12.2013 İlin ən unudulmaz günlərindən birinə çevrildi Kenan Doğulu sayəsində. Artıq 2 ildən bir qədər keçmişdi ki, bu möhtəşəm səsi canlı eşitmirdim.  Kenan Doğulu'nu hər zaman dinləsəm də, ona sevgimin ilk konsertinə getdiyim zaman daha da artdığını etiraf etməliyəm. Sənətinə vurğunluğu ilə, getdiyi hər ölkədə izləyiciləri heyran etmək bacarığı ilə, mahnılarına canlı ifa zamanı qatdığı əvəzsiz incəliklərlə, sevənlərinə qarşı səmimi münasibəti ilə bir çox müğənnilərdən seçilir. Elə bütün bu xüsusiyyətlərinə görə Kenan Doğulu nə zaman şəhərimiz qonağı olursa, konsert zalı fanatları ilə dolub-daşır. Bu dəfə də ənənə davam edirdi. Heydər Əliyev adına saray bu özəl səsi sevən izləyicilərlə tamamilə dolmuşdu.

        Qeyd edim ki, Kenan Doğulu Bakımızın qonağı olacağını eşitdiyim zaman biletini almağa tərəddüd etmədiyim ifaçılardan biridir. Professional qrupla işlərini davam etdirən Kenan konsert cədvəlini dəqiqliklə əvvəlcədən planlaşdırdığı üçün bizim bəzi yalan konsert reklamlarına baxmayaraq  onun konsertinə bileti ürəklə almaq olar. :)  Dəqiqləşdirmək məqsədilə isə onu sosial mediadan izləyib haqqındakı son məlumatları əldə edə bilərsiniz.

• KD - Facebook
• KD - Twitter
• KD - Youtube
• KD - Instagram

        İndi isə keçək o möhtəşəm konsert gününə. Yorucu iş günümün ardından istirahət edib, vaxtımı əyləncəli keçirmək üçün bu konsertdən uğurlu variant ola bilməzdi.

        2013-ün sayılı gözəl günlərindən biri desəm dəqiq ifadə etmiş olaram 7 dekabrı. Konsert qeyd edildiyi vaxtdan bir qədər gec başlasa da, az sonra bizi nələrin gözlədiyini təxmin etdiyimiz üçün gözləməyə dəyərdi. Və nəhayət hər kəsin dörd gözlə gözlədiyi an... Kenan səhnədə göründüyü zaman alqışlar zalı bürüdü. Konsertin sonunadək alqış səslərinin susmaması hər kəsin bu mükəmməl konsert barədə mənimlə eyni fikirdə olduğunu göstərir. ;)

       Kenan Doğulu o əvəzsiz səsi, möhtəşəm mahnıları, professional səhnə performansı, istedadlı musiqi qrupu ilə tamaşaçılara bir daha sevdirdi özünü. Səmimiliyin, istiliyin, sevginin ən son sıradan belə asanlıqla hiss olunduğu gözəl bir konsert oldu. Bol mahnılı, imzalı, şəkilli, əyləncə dolu, unudulmaz saatlar yaşadıq Kenan Doğulu sayəsində. Onun Şeytan tüyü, Aşk oyunu, Aşk kokusu, Ara beni lütfen, Kalp kalbe karşı, Baş harfi ben, Pamuk, Güzeller içinden, Ben güzelden anlarım, Çakkıdı, Aşka türlü şeyler, Bal gibi, Doktor, Şans meleğim, Rüzgar, Kandırdım, Yaparım bilirsin, Bunlar da geçer, Tutamıyorum zamanı, Kız sana hayran, Hiç bana sordun mu? və Sorma mahnılarını bir də canlı-canlı dinləmək həqiqətən özəl idi. Səsin, sənətin, əməyin, eşqin, bağlılığın hər anında duyulduğu bu konsertin uzun müddət yaddaşımdan silinməyəcəyinə əminəm.

         Sonda onu da qeyd edim ki, bu möhtəşəm konsert üçün yerli kanallarımızdan birində hazırlanan xəbər həqiqətən utancverici idi. “Kenan Doğulu Azərbaycan izləyicisini yola verdi.” fikri ilə tamamlanan xəbər sadəcə konserte gedə bilməyənlər üçün təsəlli ola bilərdi. Ancaq düşünürəm ki, musiqidən anlamayan, yalnızca bizim “star”larımızın konsertlərini bəyənənlərin hazırladığı xəbər videosu bundan artıq ola bilməzdi təəssüf ki. Bu mənasız xəbər uzağı bir həftəyə unudulacaq, amma konsertdə iştirak edənlər o zövqlü saatları, o musiqi ziyafətini çətin ki unutsun.

        Və unudulmaz konsert macəram belə bitdi. İnşallah tezləklə yeni bir konsert proqramı ilə qonağımız olar bu mükəmməl səs.

30.12.2013     /     9.55 p.m.    

Sabahattin Ali – Kürk Mantolu Madonna

 Uzun zamandır oxumağı planlaşdırdığım kitablardan biri idi “Kürk Mantolu Madonna”. Hər zaman sosial şəbəkələrdə tərif atəşinə tutulduğunun şahidi olduğum üçün www.kitapyurdu.com ‘dan sifariş etmişdim bir müddət əvvəl. Qısa zamanda rəfimdə yerini alsa da, yalnızca bir neçə ay sonra oxumaq fürsəti əldə etdim.

     Elə Sabahattin Ali ilə ilk tanışlığım da “Kürk Mantolu Madonna” vasitəsilə oldu. Bu yazıçı kitablarının özünəməxsus dizaynı ilə diqqətimi cəlb etdi. Digər əsərləri haqqında məlumat axtardığım zaman onun hər kitabının üz qabığında öz şəklinin olduğunu müəyyən etdim. “Sadə görüntü ilə dərinlik ehtiva edən kitablar müəllifi” deyə bilərəm ona.
      Müəllif ilk əvvəl “Kürk Mantolu Madonna”nı “Hakikat” qəzetində “Büyük Hikaye” adı ilə oxuculara təqdim etməyə başlayıb. 1943-cü ildə isə roman olaraq işıq üzü görüb bu dəyərli əsər. Kitab haqqında onu qeyd edə bilərəm ki, saf bir eşqin fonunda böyük fikirlər ifadə olunub bu romanda. Bir insanın daxili dünyası, düşüncələri və hissləri arasındakı tərəddüdləri, sevgiyə münasibəti, həyata küskünlüyü ancaq bu qədər mükəmməl təsvir edilə bilərdi. Xoşbəxt sonluqla bitməyən əsərləri sevməsəm belə “Kürk Mantolu Madonna” yaratdığı duyğularla, hiss etdirdikləri ilə qəlbimi fəth etməyi bacardı.

      Əsərin başlanğıcdan fərqli istiqamətdə irəliləməsi və bəhs olunan hər şeyin Raif Efendi və Maria Puder sevgisinin ifadəsi üçün istifadə olunan vasitələr olması xüsusilə bəyəndiyim nüanslardan oldu. Oxuduqca əsər mənə elə təsir bağışladı ki, sanki çevrilən hər səhifə, ötülüb keçilən hər sətir bu böyük sevgini, onun özəlliyini oxucuya anlatmaq üçün bir vəzifə öhdəsinə götürmüşdü. Sabahattin Ali düşüncə tərzi, sadə yazı üslubu ilə sevdiyim yazarlar sırasına daxil oldu. Sonda kitabı vərəqləyərkən karandaşla qeyd etdiyim bir xeyli sətirlərin gözümə çarpması həm əsər, həm də yazıçı haqqında müəyyən bir fikrin formalaşmasına kifayət edər deyə düşünürəm.
      Kiçik bir tablo böyük bir həyata həm dəyər qata, həm də onu məhv edə bilərmi? Baş qəhrəmanımız üçün həyatda əvəzsiz olan tək insanı ona bəxş edən qiymətli bir rəsm əsəri olsa da, mənə görə onun məhvinin, başlanğıcı bir göz qırpımında keçən xoş günlərin müqabilində həyata küskünlük bəxş edən bir incəsənət nümunəsi idi o cəlbedici tablo. Həqiqətən, qəlbin dərinliyində yatan, bir gün mütləq reallaşacağına inanılan arzuların əldə olmayan səbəblərdən puç olması necə də qorxuncdur. Sabaha oyanmaq, həyata davam etmək üçün heç bir stimulu qalmayan insan yalnızca ömrünü başa vurmaq arzusu ilə açır gözlərini. Anidən başlayan və bütün ömrə həkk olunan bir sevgi və əsla onun üstünü örtməyə qadir olmayan ailə və gündəlik qayğılar. Yazarın da dediyi kimi “Bir hayatı baştan aşağı dolduracak kadar zengin olan hatıralar, böyle kısa bir zamana sıkıştırıldıkları için hakikattekinden daha canlı, daha tesirliydiler. “

Oxuyarkən bütün bu hisslər zərif tellərlə qəlbinizə toxunacaq.. Elə bu səbəbdən də “Kürk Mantolu Madonna” təsiri uzun müddət keçməyən dəyərli əsərlərdəndir.
      Son olaraq əsərdə bəyəndiyim fikirlərdən bəzilərini sizinlə paylaşıram. Bu sətirlər kitab haqqında müəyyən qədər də olsa təsəvvür yaradacaq sizlərdə.

• Fakat insanlar nedense daha ziyade ne bulacaklarını tahmin ettikleri şeyleri araştırmayı tercih ediyorlar. Dibinde bir ejderhanın yaşadığı bilinen bir kuyuya inecek bir kahraman bulmak, muhakkak ki, dibinde ne olduğu hiç bilinmeyen bir kuyuya inmek cesaretini gösterecek bir insan bulmaktan daha kolaydır.
• Bütün teessürlerimiz, inkisarlarımız, hiddetlerimiz, karşımıza çıkan hadiselerin anlaşılmadık, beklenmedik taraflarınadır. Her şeye hazır bulunan ve kimden ne geleceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür?
• İnsanlar bir-birlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rasgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça bir-birlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar.
• Dünyanın en basit, en zavallı, hatta en ahmak adamı bile, insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ve karışık bir ruha maliktir! Niçin bunu anlamaktan bu kadar kaçıyor ve insan dedikleri mahluku anlaşılması ve hakkında hüküm verilmesi en kolay şeylerden biri zannediyoruz? Niçin ilk defa gördüğümüz bir peynirin evsafı hakkında söz söylemekten kaçtığımız halde ilk rast geldiğimiz insan hakkında son kararımızı verip gönül rahatıyla öteye geçiveriyoruz?
  
• İçimde, bir yolculukta tanışıp alıştığım, fakat pek çabuk ayrılmaya mecbur olduğum bir insana veda eder gibi bir his vardı. İnsanlar, birbirlerinden hiçbir şey anlamayan insanlar, beni buradan da kaçırıyorlardı.
• Bir insanın diğer bir insanı, hemen hemen hiç bir şey yapmadan, bu kadar mesut etmesi nasıl mümkün oluyordu? Ahbapça bir selam ve temiz bir gülüş.. Ve ben bu anda başka hiçbir şey istemiyordum. Dünyanın en zengin adamıydım.
• Zaten küçüklüğümden beri saadeti israf etmekten korkar, bir kısmını ilerisi için saklamak isterdim… Bu hal gerçi bir çok fırsatları kaçırmama sebep olurdu, fakat fazlasını isteyerek talihimi ürkütmekten her zaman çekinirdim.
• Ne kuzuların ağzından vahşi kurt dişlerinin sırıttığını gördüm…
• Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün bir çok senelerinden daha dolu, daha ehemiyyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
  
• Muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı, ama birçoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi. Bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya bile lüzum görmeden, meydana çıkıyordu… Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya, -ruhumuzla yaşamaya- başlıyorduk.
• Yeni başlayan hafif bir yağmur suyun tüylerini diken-diken ediyordu.
• Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğunu zannetmektir ki, ne kendimizi bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha zavallı görmeye hakkımız yoktur…
• Ruhlarımız için en lüzumlu, en kıymetli olan şeyleri birbirimizde bukduktan sonra diğer teferrüatı görmemezlikten gelmek, daha doğrusu büyük bir hakiket için küçük hakiketleri feda etmek, daha insanca ve daha insaflı olmaz mıydı?
• Hoş tutulan bir oyuncak olmak, onlara insan olmaktan daha kolay ve cazip geliyordu.
• Bu gecenin hadiseleri, onlara hatıralarımla bile dokunmaktan ürkecek kadar kıymetliydiler.
• Benim fikrimce aşk diye ayrı, mücerret bir mefhum yoktu. İnsanlar arasında çeşit-çeşit kendini gösteren bütün sevgiler, sempatiler bir nevi aşktı. Yalnız yerine göre isim ve şekil değiştiriyorlardı. Kadınla erkek arasındakı sevgiye hakiki ismini vermemek bir nevi kendimizi aldatmaktan başka bir şey değildi.
• Aşk büsbütün başka, bizim tahlil edemediğimiz öyle bir histir ki, nereden geldiğini bilmediğimiz gibi, günün birinde nereye kaçıp gittiğini de bilmeyiz. Halbuki arkadaşlık devamlıdır ve anlaşmaya bağlıdır. Nasıl başladığını gösterebilir ve bozulursa bunun sebeplerini tahlil edebiliriz. Aşka girmeyen şey ise tahlildir.
• İçinde hakikaten sevmek kabiliyeti olan bir insan hiçbir zaman bu sevgiyi bir kişiye inhisar ettiremez ve kimseden de böyle yapmasını bekleyemez. Ne kadar çok insanı seversek, asıl sevdiğimiz bir tek kişiyi de o kadar çok ve kuvvetli severiz. Aşk dağıldıkça azalan bir şey değildir.
  
• Benim beklediğim aşk başka! O, bütün mantıkların dışında, tarifi imkansız ve mahiyeti bilinmeyen bir şey. Sevmek ve hoşlanmak başka, istemek, bütün ruhuyla, bütün vücuduyla, her şeyiyle istemek başka… Aşk bence bu istemektir. Mukavemet edilmez bir istemek!
• Sevgiyi dışarıdan birdenbire gelen bir şey zannetmek doğru değildir. O, içimizde zaten mevcut olan hislerin bizi şaşırtacak kadar şiddetlenivermesinden ibarettir.
• Yılbaşının senenin diğer günlerinden ne farkı var sanki? Tabiat onu herhangi bir şekilde ayırmış mı? Ömrümüzden bir sene geçtiğini göstermesi bile o kadar mühim değil; çünki ömrümüzü senelere ayırmak da insanların uydurması… İnsan ömrü doğumdan ölüme kadar uzanan tek bir yoldan ibarettir ve bunun üzerinde yapılan her türlü taksimat sunidir…
• Demek ki, insanlar bir-birine ancak muayyen bir hadde kadar yaklaşabiliyorlar ve ondan sonra, daha fazla sokulmak için atılan her adım daha çok uzaklaştırıyor.
• Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş.
• Hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır, ben onu kaybettim. İkinci defa oynayamam…
• Hayatımızın birtakım ehemiyyetsiz teferruatın oyuncağı olduğunu, çünki asıl hayatın teferruattan ibaret bulunduğunu görüyordum. Bizim mantığımızla hayatın mantığı asla birbirine uymuyordu.

     Sabahattin Ali haqqında fikrimin formalaşmasına yardımçı olan bu dəyərli kitab sadəliyi, dərinliyi, təkrarsızlığı, dolğunluğu, bir sözlə, hər detalı ilə zövqümə uyğun olub məndən asanlıqla 5 bal aldı...

10.11.2013     /     03:57 a.m.

Kahraman Tazeoğlu – Mavi Ev

         KahramanTazeoğlu - sözlərini hər zaman heyranlıqla oxuduğum isim... Nəhayət onun kitablarından birini oxumaq şansı əldə etdim. “Mavi Ev” bu yay www.kitapyurdu.com dan özümə etdiyim dəyərli hədiyyələrdən biri idi. :)

Fərqli dizaynı və maraqlı girişi ilə diqqətimi cəlb edən kitab səhifələr çevrildikcə marağımın daha da artmasına səbəb oldu. Hər səhifəsi orijinal fikirlərlə dolu olan “Mavi Ev” həyəcanlandırıcı romanlardandır. Nəticənin gözlədiyimdən tam fərqli olması kitabı uzun müddət yaddaqalacaq əsərlərdən birinə çevirdi mənim üçün.

            1969-cu il təvəllüdlü Kahraman Tazeoğlu bu gənc yaşına rəğmən oxucular tərəfindən çox sevilir. Bu gözəl yazarla tanışlıq mahiyyəti daşıyan “Mavi Ev”i bitirdikdən sonra ona olan sevginin səbəbini daha yaxşı anladım. Sadə dili, gözəl fikirləri, canlı duyğu təsvirləri ilə yazılarını oxucuları üçün unudulmaz etməyi asanlıqla bacarır. Böyük ürəyə sahib olduğu hər sətirdən duyulan yazar o qədər yaşayaraq, hiss edərək yazır ki, hər kəsin duyğularına tərcüməçi olub qəlbləri fəth edir.

        “Mavi Ev” haqqında qısaca onu qeyd edim ki, bu cür sevgidolu bir roman yazmaq hər yazıçıya nəsib olmur. O, sevgiyə öyrəşdiyimiz yollardan fərqli yanaşır. Bu kitabında etirafla başlayan sevgi hekayəsi ilə yanaşı, reallığı qəbul edərək yaxın dostunu itirməkdən qorxan bir aşiqin gizli sevgisinin şahidi oluruq. Sahra və Yamanla başlayan sadə bir hekayə Serkamın gəlişi ilə canlılıq qazanır, sonda isə Serkanla daha qarışıq bir hal alır və gözlənilməz sonluqla bitir. Səhifələr sürətlə çevrilir... hadisələr bir-birini əvəz edir... hekayə davam etdikcə oxucunun intizarı da bitmir... Bu kitab mənim üçün son səhifəsinə qədər zövq alaraq oxuduğum romanlardan birinə çevrildi. Əminəm ki, hər kəs oxuyarkən fərqli bir sonluq düşünüb. Eləcə də mən... Ancaq etiraf etməliyəm ki, əsəri həyacanla oxuyub bitirdikdən sonra səhifəni çevirib son cümlələri oxumaq romanın yaratdığı sehri bir az da olsa azaltdı məndə.
       Sürpriz nəticə istisna olmaqla kitab hər detalı ilə gözəl idi. Xüsusilə qəhrəmanlarımızın hisslərinin ifadəsi, sevginin sənət dili ilə izahı çox xoşuma gəldi, Və yazıçının o duyğu dolu sözləri... Kitabda bəyəndiyim özəlliklərdən biri də qarışıq bir səhnəylə başlamağı oldu, sona qədər müəmmalı qalan bu sətirlər ancaq son səhifədə aydınlaşdı. Kim bilir. bəlkə də siz son səhifəsi ilə daha çox sevəcəksiniz kitabı. Buna görə bu dəyərli yazarın yaradıcılığına müraciət etmək istəsəniz, ilk olaraq bu kitabdan başlayın.. İlk qələm təcrübəsindən başlasanız, getdikcə daha çox bağlanacaqsınız Kahraman Tazeoğlu'na. <3
Ümumiyyətlə, bu kitabın yeri Kahraman Tazeoğlu'nu bir yazar kimi kəşf etməyimdə böyük rol oynadığı üçün ayrıdı məndə. Bu sevgini yaşayaraq yazan müəllif qəlbimi fəth edən yazıçılardan birinə çevrildi elə bitirdiyim ilk kitabı ilə. Növbədə isə onun sifariş etdiyim digər kitabları durur :)
“Mavi Ev” bir çox detalı ilə sevdirsə də özünü, sonluq səbəbindən məndən sadəcə 3 bal ala bildi.
Son olaraq bu hekayədən yaddaşıma həkk olan gözəl fikirləri paylaşıram sizlərlə:

* - Ne zamandır beni izliyorsun?
- Zamanı değil; seni izliyordum. O yüzden saat veremeyeceğim.
* - Gözlerine baksaydım; neyin var diye sormazdım.
- Neden?
- Çünki ben iyi yüzme bilmiyorum. Bilseydim, denize de daha çok girerdim. Gözlerine de...
* Gözleri mi boşluğa bakıyordu, yoksa boşluk onun gözlerinde miydi? Ne o gözler boşluğu doldurmaya yetiyordu, ne de boşluklar o gözlere dolmaya. Bir şeyler ya eksikti, ya da fazla? Canı sıkıldı. Tekrar denize baktı. Deniz ve gözler. İkisi de birbiriyle buluştu. İkisi de boğacaklarını bekler gibiydi.
02.10.2013 / 04.11 a.m
                                       

2013 Summer Holiday

        Bu gün sizə yay tətilimdən bəhs edim. Sözün əsl mənasında bərbad keçən ayların sonunda bu tətili səbirsizliklə gözləyirdim. Yalnızca avqustun sonunda hər şeydən uzaqlaşıb qısa da olsa unudulmaz bir tətil keçirmək nəsib oldu mənə. Tətil üçün seçilən məkan Azərbaycanın ən gözəl guşələrindən biri olan İsmayıllıdakı Şahbulaq istirahət mərkəzi idi. Beləliklə uzun müddətdir reallaşmağını gözlədiyim arzuma qovuşdum.. Səyahət başladı..
İlk əvvəl onu qeyd edim ki, dağların qoynunda yerləşdiyindən bu istirahət mərkəzinə gedilən yollar sürücülərə bir qədər çətinlik törədir. Həyəcanlı yolculuqdan sonra nəhayət tətilimin ən gözəl günləri başladı.
Şəhər elə avtobusdan seyr edərkən belə məni cəlb etməyi bacardı. Yamyaşıl ağacları, tərtəmiz havası, gözoxşayan mənzərəsi ilə hər kəsi məftun edən məkan – İsmayıllı. Yol boyu İsmayıllıda istirahət üçün bir çox gözəl mərkəzlərin olduğunu gördüm. Ancaq “Şahbulaq” istirahət mərkəzində olduğum üçün sadəcə bu yer haqqında geniş məlumat verəcəyəm sizlərə.

     “Şahbulaq” dağların qoynunda yerləşən, sakit, huzur dolu, istirahətə gələnlər üçün hər cür şəraitə malik gözəl bir məkandır. Hər tərəfi yaşıl ağaçlarla əhatələnmiş kiçik koteclər, açıq havada yeyilən yeməklər, dağların yaratdığı rəsm tablosunu xatırladan gözoxşayan mənzərə bu istirahət mərkəzinin əsasını təşkil edir. “Şahbulaq”ın daha bir üstünlüyü isə burada Azəbaycanın digər səfalı yerlərinə turların təşkil olunmasıdır. İstirahətim ərzində Qəbələ, Lahıc, İvanovkanı da görmək şansı əldə etdim turlar sayəsində. Bu gözəl istirahət məkanı gülərüz, səmimi personalı ilə də məndən yüksək bal aldı.

      Qəbələdə göl kənarında çay keyfi, Qəbəland əyləncə mərkəzində maraqlı atraksionlar, Lahıcda tarixiliyin izlərini duymaq, bu kəndin səmimi insanları ilə tanışlıq, məscidə ziyarət və muzeydə tarixə aid maraqlı faktlar öyrənmək, İvanovkada göl mənzərəli məkanda kollektiv çay qonaqlığı və sakit, təmiz küçələrdə gəzinti mənim üçün unudulmaz məqamlardan oldu. Doğma İçəriçəhərə bənzəyən daşlı-qayalı küçələri, tarixilik qoxulu atmosferi ilə Lahıc daha çox zövqümcə oldu. Bu məkanları yalnızca gəzib əylənməklə kifayətlənmədim. Eyni zamanda çox maraqlı məlumatlar da öyrəndim. “Ögey Ana” filmində yer alan məkanlardan biri – sıldırım qayalı dağları birləşdirən, öz gözəlliyini indiyə qədər qoruyub saxlayan körpünün İsmayıllıda olduğunu bilirdinizmi? Buyurun virtual olaraq körpüdən keçə bilərsiniz. Elə mən özüm də belə keçmişəm.. :)))

       Onu da qeyd edim ki, məkan o qədər gözəldir ki, turlar olmayan günlər o təmiz havada, isti atmosferdə darıxmaq imkanın olmur. Necə deyərlər, tənbəllik üçün ən gözəl fəsil yaydır. Burada heç bir şey etmədən dincəlməyin keyfini çıxarmaq mümkündür. Amma əlbəttə mən burada da kitab oxumaqdan əl çəkmədim. Bu dəfəki seçimim isə Arthur Conan Doyle'dan - Sherlock Holmes'in Dönüşü oldu. Kitab haqda növbəti yazımı gözləyin. ;)

     Sonda həvəslə başladığım tətilimi bu gözəl məkandan ayrılmaq istəməyərək bitirdim. Siz də bütün problemlərinizdən, gündəlik qayğılarınızdan uzaqlaşıb təbiət qoynunda bir neçə gün keçirmək, yay tətilinizə rəng qatmaq, bir-birindən gözəl məkanlarla tanış olmaq, şəkil arxivinizi genişləndirmək, günəşin qızmar şüalarından uzaqlaşıb sərin təbiətin qoynunda gizlənmək istəyirsinizsə, İsmayıllı – “Şahbulaq” istirahət mərkəzi sizin üçün əvəzolunmaz ünvandır. Mütləq növbəti tətilinizdə oraya baş çəkin, mənə haqq qazandıracağınızdan əminəm. Bu da mənim gözümdən İsmayıllı :D Hələlik.....


30.08.2013 / 07:35 p.m.

The Vow

 “The Vow” 2012-ci ildə izlədiyim ən gözəl romantik filmlərdən biridir. Həmin ildə ən çox izlənən filmlərdən biri olan “The Vow” yaşanmış həyat hekayəsi əsasında qələmə alınıb. Romantik dram janrında olan bu filmin baş rollarında Channing Tatum və Rachel McAdams’ı görürük. Kin və Krickitt Carpenter cütlüyünün eyniadlı kitabından filmə uyğunlaşdırılan bu təsirli hekayə izləyərkən məni həm düşündürdü, həm də gözyaşlarına boğdu.
Filmdə toylarından bir müddət sonra avtomobil qəzası nəticəsində yaddaşını itirən qadınla həyat yoldaşının çətinliklərlə dolu həyatından bəhs olunur. Hər şey öz yolunda mükəmməl davam edərkən bir qəza bütün yaşananları məhv edir, ən acısı isə geriyə təsəlli tapılacaq xatirələrin belə qalmamasıdır.

Paige onu dəli kimi sevən Leo'nu xatırlamasa, ona yad bir insan kimi davransa belə, Leo həyatının eşqini geri qaytarmaqdan, onun sevgisini yenidən qazanmaqdan əsla vazkeçmir.
Sevgilərinin sübutu üçün durmadan dəlillər axtaran bu gənc sevdiyi qadını ən gözəl günlərinin keçdiyi evlərinə gətirməyi bacarsa da, onun yaddaşının qayıtmasına heç bir təsiri olmur. Paige’in xatırladığı isə sadəcə Leo ilə tanışlığına qədər olan həyatıdır. Buna görə də, çarəsiz qalan Leo’nu geridə qoyub xatirələrlə zəngin olan evə - valideynlərinin yanına qayıdır. Hətta niyə bütün sevdiklərindən ayrılıb, nişanlısı əvəzinə başqa biri ilə evləndiyi üçün təəccüblənir. Və sonda gerçəyi öyrəndikdən sonra atasının onu əvvəlki həyatına qaytarmaq cəhdi puç olur.
Yaxın rəfiqəsinin atası ilə münasibətindən xəbər tutan Paige hekayəsində tamamlanmamış hissələri birləşdirərək hər şeyin fərqinə varır.
Yenidən ailəsindən uzaqlaşıb həyatına davam edərkən Leo ilə evlilik andlarının yazıldığı kartlar əlinə keçir. Nəhayət. Yalanlarla dolu həyatında tək doğrunun onu bütün yaşananlara rəğmən qarşılıqsız sevənin bu çarəsiz gənc olduğunu anlayır.
Filmin sonunda bu cütlüyün gələcəyə doğru yeni bir addım attıqlarının şahidi oluruq. Heç bir şey əvvəlki kimi olmasa da, onları ayrılmaz tellərlə bağlayan andları yenidən qovuşmalarına səbəb olur.

      Channing Tatum izlədiyim müxtəlif filmlərdəki obrazları ilə sevdiyim aktyorlardan biri idi, ancaq bu filmi ilə qəlbimdə özünə bir taxt qurdu. Filmin bu qədər güclü alınmasında sözsüz ki, aktyorların rolu əvəzsizdr. Rollarını o qədər gözəl, ustalıqla, hiss edərək ifa edirlər ki, izləyərkən o dəhşətli hadisəni yaşayan sevgililərin elə onlar olduğunu düşünürsən.

2012-ci il fevralın 10-u izləyicilərə təqdim olunan bu film ilk andan böyük tərifə məruz qalıb və eyni zamanda bir sıra mükafatlara layiq görülüb. Ən uğurlu romantik dramlardan biri kimi tanınan “The Vow” filminə baxmağı hər kəsə məsləhət görürəm. Filmin davam etdiyi 104 dəqiqə ərzində öz həyatınızı nəzərdən keçirib yaşadığınız hər günə, hər ana şükr edəcəksiniz.

    Əminəm hər kəsin unutmamağa çalışdığı, daim yaddaşının dərinliklərində qoruyub saxladığı özəl xatirələri var. Bir an bunların silindiyini düşünmək belə həyatı mənasızlaşdırır. Sadəcə güc toplayaraq yenidən həyatdan yapışmaq və boşluqları yeni gözəl xatirələrlə doldurmaq lazımdır. Yenidən doğulub, yenidən irəliyə doğru addımlamaq... bu haqda düşünmək necə də asan görünür, bir də bunları yaşayanlar var... Filmdə isə bu, mükəmməl şəkildə ifadə olunub. Vaxtını dəyərli keçıtmək istəyənlər, öyrəşdiyi oxşar sevgi hekayələrindən fərqli bir sevgi macərasının şahidi olmaq istəyənlər üçün “The Vow” uğurlu seçimdir. Yalansız sevginin, bağlılığın, fədakarlığın hər anında duyulduğu bu filmə sevə-sevə 5 bal verirəm.

10.08.2013     /     03:11 a.m.

Varis - Bir Ovuc Torpaq

  Varis Yolçiyevdən oxuduğum beşinci əsər... Başladığım zaman “Yetmiş Yeddinci Gün” qədər bəyənəcəyimi düşünmürdüm, çünki, oxuduğum digər kitablarında bu kitabdakı sehri tapa bilməmişdim. Amma bu dəfə yanıldım, ən az “Yetmiş Yeddinci Gün” qədər güclü təsirə malik bir əsər oldu mənim üçün “Bir Ovuc Torpaq”. Serial çəkmək üçün niyə ilk seçimin bu əsər olduğunu indi yaxşı anladım. Varisin dəyərli fikirləri ilə zəngin olan bu kitab elə oxunduğu zaman filmə çəkilir xəyallarda. Oxucuların filmlərindəki qəhrəmanlar fərqli olsa da, ən təsirli səhnələr eynidir deyə düşünürəm. Hər kəs obrazları müxtəlif cür təsəvvür edir, ancaq müəllifin qələminin gücü ilə yaranan, oxucunu göz yaşlarına boğan o səhnələr isə yaşayaraq oxuyanlara bərabər ölçüdə təsir edir.
      Varis oxuduğum hər kitabı ilə qəlbimdəki yerini daha da möhkəmləndirir. Sevimli yazıçım bu əsərlə təkcə məhəbbət mövzusunda deyil, eyni zamanda vətənpərvərlik hisslərinin tərənnümündə də böyük məharətə sahib olduğunu sübut edib. “Bir Ovuc Torpaq” hər kəsin, xüsusilə, gənclərin bir çox şey öyrənə biləcəyi, özü ilə əsərin qəhrəmanları arasında oxşarlıqlar aşkarlayacağı, tamamilə Varisin qələminə uyğun oxucunu özünə bağlayan səmimi romandır.
     Ailə, sevgi, sədaqət, qürur, vicdan əzabı, vətən sevgisi, yalan, xəyanət, intiqam – bir sözlə, həyatımızda önəmə sahib əksər duyğuları ehtiva edən bu kitab asanlıqla oxucuların sevgisini qazana bilib. Bundan sonrakı kitablarda yer alan oxucu rəyləri də bu sevgini isbat edir. Müəllifin bütün səmimiyyətini ortaya qoyaraq yaratdığı bu kitab, sözsüz ki, bu səmimiliyi duyan hər bir oxucu üçün əvəzsiz olacaq.
     Varisin iki imza günündə iştirak etdiyim üçün asanlıqla deyə bilərəm ki, bu insanın səmimiliyini, diqqətliliyini, alicənablığını onu görmədən də, əsərləri sayəsində hiss etmək mümkündür. Artıq kitablarının əksəriyyətini oxuduğum üçün sevimli yazıçımı daha yaxşı tanımağa başlamışam. Deməli, o, duyğunu oxucuya sözlə ötürə biləcək qüdrətə malik yazıçıdır.

     Oxuyarkən bir şey hiss etdim... Bu kitabda müəllifin toxunduğu bəzi mövzular sonrakı iki kitabında daha geniş işlənib və hətta əsas müvzuya çevrilib. Sadəcə bu kitabda hadisələri davam etdirmək üçün yazıçının toxunduğu bu mövzular sonrakı kitabları üçün ilham qaynağı olub deyə düşünürəm. Nigarın intihara cəhdi və Zaurun kimsəsiz uşaqların himayə olunduğu evi ziyarəti. Varisin həmin səhnələri təsvir edərkən bu barədə daha çox şey yaza biləcəyinə inamı “Yetmiş Yeddinci Gün” və “Əzilmiş Fotoşəkillər”in ərsəyə gəlməsi üçün təməl daşı rolunu oynayıb hissini oyatdı məndə.
      Fərqli duyğularla oxuduğum “Bir Ovuc Torpaq” ən sevdiyim kitablardan birinə çevrildi. Bəzən həyəcanlandım, bəzən üzüldüm, bəzən ümidsizliyə qapıldım, insanın intiqam üçün, sevgisi üçün nələr edə biləcəyinin şahidi oldum. Və nəticə yenə də mənə görə yazıla biləcək ən gözəl sonluq oldu. Bir ovuc torpaq sonda kəsişən iki həyat üçün fərqli ancaq bir o qədər də əhəmiyyətli məna daşıya bilərmi??
      Hadisələrin əvəzlənməsi, duyğuların əks etdirilməsi, obrazların canlılığı oxucunu öz sehrli dünyasına çəkir və asanlıqla da bu təsirdən çıxmasına izn vermir. Dəyərli fikirlərlə, dərs mahiyyətli mesajlarla zəngin olan bu əsərin Varisin ən uğurlu kitablarından biri olduğunu qeyd etməliyəm.
      Son olaraq ən çox bəyəndiyim sətirlər:

• Yaşamaq istəyən adamı onun istəyinin ziddinə getməklə öldürmək qatillikdir. Bəs ölmək istəyən adamı onun istəyinin ziddinə getməklə xilas etmək nədir? Bəlkə elə bu da qatillikdir? Ancaq, humanist qatillik? 
• Müəllim özündən sonra tələbələr, yazıçı kitablar, rəssam tablolar, bəstəkar musiqi əsərləri, rejissor filmlər, memar binalar, siyasətçi tarix səhifələri qoyub gedir. Hamı üçün. Adı insan isə yalnız xatirələr qoyub gedir. Yaxınları üçün. 
• Bu bir qanundur.. Yuvadan düşən quşcuğaz ya qanad açıb uçmalı, ya da yerə yuvarlanıb parça-parça olmalıdır. Üçüncü bir yol yoxdur. Əslində, bu şərtlər müstəqil həyata atılan insanlar üçün də eynidir. Di gəl ki, quşların uçması və ya yerə çırpılması dərhal baş verdiyi halda insanda bunlar zaman-zaman baş verir. 
• İllər keçdikcə, keçmiş məfhumu gələcək məfhumunu qısaltdıqca insanın iç dünyasındakı xatirə yükü onu daha da ağırlaşdırır, yaşamağını çətinləşdirir.. Xatirələri dəfn etməyi bacarmaq - bax, ən böyük azadlıq elə budur.   

    Sevərək oxuduğum bu kitab məndən 5 bal aldı.          

    Əsəri hələ də oxumayanlar buraya  -----> Bir Ovuc Torpaq       
    Varisin digər əsərləri üçün buyurun ;)
           Sonuncu Ölən Ümidlərdir
           Yetmiş Yeddinci Gün
                                         

18.07.2013     /     03.24 a.m

Pərviz Arif – Buna da Şükür

 Facebook səhifəmin dəyərli üzvlərindən biri olan Pərviz Arif’in imzalı hədiyyəsi olan bu kitabın, yəqin ki, poeziya vurğunu bir insan üçün nə demək olduğunu anlamaq çətin deyil. Mənim üçün bu ilin ən gözəl sürprizlərindən biri oldu deyə bilərəm.

Zövq alaraq oxuduğum, müəllifin istedadına dönə-dönə heyran qaldığım bir kitab oldu “Buna da şükür”. Azərbaycan ədəbiyyatının təməl daşlarından olan poeziyanı sevən hər kəsə şiddətlə oxumağı tövsiyyə edirəm..

     Bəzən həyatımızda baş verən hər şeydən uzaqlaşmaq istəyirik. Sadəcə özümüz ilə tənha qalmaq, bizi təsəlli etməyə çalışan, məsləhətlər verən hər kəsdən uzaqlaşıb yalnızca qəlbimizin səsinə qulaq verməyə çalışırıq.. Bu situasiyada bizi rahatladacaq tək şey isti bir fincan qəhvə, həzin musiqi sədaları və səmimi bir dost-kitab olur.. Və bu zaman “Buna da şükür” seçilə biləcək ən uğurlu variantlardan biridir.. Oxumaq, musiqinin ritmi və şeirlərin ahənginə qapılıb düşünmək, yaşadığımız o andan zövq almaq..

     Hər kəsin zövqünə uyğun şəkildə heca, əruz və sərbəst vəzndə şeirləri ehtiva edən bu kitab sizin sadiq dostunuza çevriləcək. Səmimi duyğuların əksi, sevginin, sədaqətin, ölümün, kədərin ifadəsi, sevgilinin şeirin çalarlarına uyğun təsviri sizi özünə asanlıqla bağlayacaq. Heca vəznində olan şeirlərin qafiyələri, əruz vəznindəki nümunələrin ahəngi, sərbəst şeirlərin isə rəngarəngliyi şeir sevməyən birini belə valeh edəcək gücə sahibdir. Hər kəsin özündən bir şeylər tapa biləcəyi bir kitabdır “Buna da şükür”.

     Kitabda mənə təsir edən, zövq alaraq oxuduğum şeir parçaları çox olsa da, onlardan sadəcə bəzi misraları qeyd edirəm:

Mavi dəniz idi röyalarında

Üzərdi məhəbbət dəryalarında,

O, həmin dənizin dalğalarında

Mənsə göz yaşımda boğuldum bu gün. 

                        ***

Qəlbin ağlayırsa, ağlamaq gərək

Bəlkə bu ayrılıq qəlbinə yükdür?!

Səndə göz ağlayır, məndəsə ürək

Səncə hansımızın dərdi böyükdür?!

                        ***

Gördükcə müqəddəs məhəbbətini

Qorxuram qələmi ələ götürüm.

Mən sənin qayğını, nəzakətini

Axı bir kağıza necə köçürüm?!

                        ***

Bu şeiri gizli yazıram çünki,

Kimisə çaşdırar sirli sözlərim.

Əlimə əlcəyi geyinmişəm ki,

Qələmdə qalmasın barmaq izlərim...

                        ***

Sən bəlkə mələksən bu qədər göylə gedirsən?

Addımlarının zərrə görünmür izi yolda.

                        ***

Mən səni unutmaq istəsəm belə

Yuxular kəsilib mənimçün qənim,

Yoxsa yuxular da dostlarım kimi

Sadəcə təsəlli yerimdir mənim?!

Kitabda "Bu gün", "Hava-su", "Qara əlcək", "Gülürük", "Səni Mən", "Lazım", "Xatirələr", "Sənin Yoxluğun", "Yenə səndən danışacam", "Səni Fikirləşirəm", "Yuxu" kimi şeirlər daha çox zövqümü oxşadı.. Bu şeirlərin ahənginə qapılmaq istəyirsinizsə kitabı əldə etməyə tələsin.. 
Pərviz Arifin şeirləri ilə yaxından tanış olmaq istəyənlər, bu səhifəyə göz gəzdirə bilərsiniz ;)  -----> Pərviz Arifin Şeirləri

Şeir vurğunu olan hər bir insanın arxivində olmağa layiq bu kitab məndən 5 bal aldı..

18.07.2013     /     03.55 a.m.

Əlibala Hacızadə - Vəfalım Mənim

 Bəlkə də ən uzun müddətə oxuduğum kitab oldu “Vəfalım Mənim”. Amma bu maraqsız olduğuna dəlalət etmir. Sadəcə gündəlik problemlər – praktika, dissertasiya işi və s. sayəsində bir müddət ara verərək tamamlaya bildim bu kitabı. Buna baxmayaraq, “Vəfalım Mənim” bu il oxuduğum ən maraqlı kitablardan birinə çevrildi. 

      Əsəri oxuyarkən müəllifin həyatı ilə də maraqlandım. İnternetdə yer alan məlumatlardan aydın olur ki, Əlibala Hacızadə tam bir ədəbiyyat vurğunu olub. Ömrünü yazıb-yaratmağa həsr edən yazıçı elə bu kitabında da obrazlar vasitəsilə ədəbiyyata olan marağını ifadə edir. Kövrək qəlbli yazıçı bu əsərinə görə bir sıra çətinliklərlə üzləşsə də, yenə də öz sevgisindən - ədəbiyyatdan uzaqlaşmayıb. Əsərdəki ideyalarına, açıq fikirlərinə görə işindən uzaqlaşdırılsa da, Əlibala Hacızadə haqsızlığa qarşı mübarizə aparıb və yenidən öz vəzifəsinə qayıda bilib. 

      “Vəfalım Mənim” 1975-80 illərdə yazılan ən maraqlı əsərlərdən biridir. Hər detalı ilə bu gün də aktuallığını qoruyan bu gözəl əsər həm gündəlik həyatı, həm də iş həyatını bütün gərçəkliyi ilə gözlərimiz qarşısında açır. Əsərdə əsas qəhrəmanları ilə bir-birinə bağlanan üç fərqli hadisə cərəyan edir. Bu hadisələr çərçivəsində yazıçı cəmiyyətdə mövcud olan fərqli xarakterə malik insanları ən kiçik detallarına qədər təsvir edir, mənfi xüsusiyyətləri ifşa edib oxucunu belə insanlara qarşı ehtiyatlı olmağa səsləyir, müsbət cəhətləri isə yüksək qiymətləndirib təbliğ edir. Elmi əsərlər və ədəbiyyat, poeziya fonunda bir-birilə əlaqələnən həyatlar, onları birləşdirən hadisələr, məsələlərin açılmasına aparan gözlənilməz yollar, qarşılaşdıqları müxtəlif situasiyalar qarşısında qəhrəmanların keçırdiyi duyğuların tərənnümü bu kitabın əsasını təşkil edir. 

      Bəzən bezərək, bəzən sadəcə bitirmək üçün, bəzən həvəslə, bəzənsə səhifələrin azaldığına üzülərək oxuduğum bir roman oldu. İkinci hissəni daha çox bəyəndim. Səbəb isə hadisələrin daha çox qarışması və gözləmədiyim sonluqla bitməsi oldu. Oxuyarkən elə səhnələrlə qarşılaşdım ki, bəzən göz yaşlarıma hakim ola bilmədim. Asanlıqla ağlayan biri olmadığım üçün mənə belə təsir bağışlayan kitabların yeri ayrıdı ürəyimdə. Kitabı yaşayaraq oxuyan, hadisələri gözləri qarşısında canlandıraraq yaşayan, özünü qəhrəmanların arasında hiss edən hər bir oxucunun çox təsirlənəcəyi bir romandır.

       Oxuyarkən kitabda bir çox obraza rəğbət yaranır. Mənim üçün sevdiyi insanı itirsə də, onu xatirələrində yaşadan, həyatının bir parçası imiş kimi yoluna davam edən Gülmirə, qarşılaşdığı insanları müşahidə, yaşadığı hər şeyi mühakimə edərək düşüncələrini kağızlara həkk edən, ətrafındakılara münasibətini qələmi ilə ifadə edən Sakit Aranlı, ilk məhəbbətini ömür boyu qoruyub saxlayan, ən ağır zərbəni sevdiyi tərəfindən alsa belə, sevməkdən əsla vazkeçməyən, illər boyu qəlbində daşıdığını sandığı kini sevdiyini çətin anında gördüyü zaman yox edən Əsəd və oğlunun ölümü ilə barışmayıb həyatına davam etsə də, ürəyinin bir tərəfi darmadağın olan ana, mühakimə olunan həyat yoldaşı olmasına baxmayaraq haqsızlığa qarşı çıxıb ədalətlə fikrini söyləyən qadın – Nadirə xanım unudulmaz qəhrəmanlardandır. “Vəfalım Mənim” hər səhnədə özümü obrazların yerinə qoyaraq “ Mən necə davranırdım?” , “Mən necə qərar verərdim?” suallarına cavab axtarmaqla oxuduğum bir kitab oldu. Bəzən onlarla razılaşıb “Mən də eynilə belə davranardım!” deyir, bəzənsə “Yox, əsla mən bu qədər cəsarətli ola bilməzdim!” deyə düşünürdüm oxuyarkən.. 

       Qısacası, bu kitab mənə çox şey qatdı.. Əlibala Hacızadənin qələmi ilə ilk tanışlığımın bu kitab vasitəsilə olması çox xoş oldu. Bu əsəri yarada biləcək belə bir yazıçıya sahib olduğumuz üçün qürur duydum. Sonda oxumadan öz yazıçılarımızı tənqid edənlərə bu kitabla tanış olmağı tövsiyə edirəm. Sevgi, nifrət, sədaqət, xəyanət, yalan və sirlərlə dolu bu roman məndən 5 bal ala bildi...

07.06.2013     /     03:03 a.m

30.04.2009 - ADNA faciəsi

 30.04.2009 - Bu tarix əsla unudulmayacaq!
     Artıq 4 il keçib, amma hələ də düşündükcə o dəhşətin təsirinin beynimizin, qəlbimizin dərinliyində qaldığını görürük.
     Azərbaycan Dövlət Neft Akademiyasında (ADNA) təhsil almasam belə orada olan hər şeyi yaşamış kimiyəm. İnsan istəsə əgər başqalarının dərdinə şərik ola, onunla birlikdə acısını paylaşa, hiss edə bilər. Doğrudur, orada baş verənlər hər kəs üçün hələ də müəmma olaraq qalır, amma ən azından bu dəhşət qarşısında nə hisslər keçirdiklərini, həyəcanlarını, ağrılarını duymaq mümkündür tələbələrin.      4 il əvvəl ürəklərində imtahan həyəcanı, kursu bitirmə sevinci, qarşıda onları gözləyən magistr imtahanı üçün böyük ümidlər daşıyaraq adi bir gün kimi universitetə gələn tələbələr nə biləcəkdilər həyatlarının son səhərinə göz açdıqlarını, heç günlər deyil, bir saat sonraya qurduqları planların belə alt-üst olacağını...
      Mənə bu gün rəsmi matəm günü kimi tarixə düşən, hər il bir həftə əvvəldən haqqında danışılmağa başlayan günlərdən daha çox təsir edir. Səbəbi?? Heç özüm də dəqiq müəyyənləşdirə bilməmişəm. Variantlarım çoxdu: Bu dəhşətli terrora universitetdə təhsil aldığım müddətdə şahid olmağım, o günahsız gənclərin də bizim kimi böyük ümidlərlə, arzularla, həyat eşqi ilə gələcəyə baxan tələbələr olmağı, digər matəm günlərindən dəyərsiz bilinərək ildönümünün qeyd olunmaması bir kənara qalsın, haqqında belə məlumat verilməməsi...
       Bu günə laqeyd yanaşılması mənə çox pis təsir edir. İlin 360 günü konsert, toy, musiqi - hər şey olur, sadəcə bir gün bunlardan uzaqlaşmaq bu qədər mi çətindir?? Kanallarımızın gündəlik mənasız, intellektdən uzaq verilişlərindən bir günlük imtina edib ADNA'nı xatırlaması qeyri-mümkündür? 30 aprelin hər şey yolunda imiş kimi keçirilməsi, bu qədər gəncin həyata vida etdiyi tarixin tezliklə unudulması insanlıqdan kənardır. Bilmirəm, bəlkə də çox dərinə gedib duyğusal yanaşıram. Amma ən azından bir çoxunun bunları düşünməyini istərdim.
      Unutmayın sabaha zəmanət yoxdur. Heç nə bitmiş deyil, bu hadisənin təkrarlanmayacağına kimsə zəmanət verə bilməz... Və bu gün hər şeyi unudub əyləncəsinə davam edən şəxslər, sabah siz də onların yerində olmayacağınıza əminsiniz?? Bir daha düşünün! Haraya gedirik?? Bu münasibətlə, bu laqeydliklə nəyə doğru addımlayırıq?? Bu millətin deyil, insanlığın məhvidir!
      Bu gündə ən gülünc görünən cahil, şüursuz insanların ADNA'nı yad edənlərə 'Reklam edirsiz?' söyləməsidir. Terrorun da reklamı olar?? 20 yanvar, Xocalı faciəsi xatırlanan zaman televiziya, mətbuat reklam etmiş olur?? Artıq bu cahillikdən qurtulmaq lazımdır. Reklam olduğunu düşünən cahillər, biz xatırlamasaq, kim o günahsız insanları yad edəcək?
      Son sözüm... İstədiyiniz qədər unudun, üzərindən xətt çəkin, görməzlikdən gəlin, amma bu reallıqdır, əsla bu tarixi unudulmağa qoymayacağıq!! Siz konsertinizə gedə bilərsiz, biz - o günahsiz gəncləri, müəllimləri xatırlayan, yad edənlər özümüzə bəsik!!
(P.S. Bu yazım sərt oldu, amma daxilimdə keçirdiyim hissləri kağıza tökməliydim.)

30.04.2013     /     4.36 a.m.

Elxan Elatlı – Seçilmiş Cəza

  Artıq bir ilə yaxındır ki, Elxan Elatlıdan yeni bir şey oxumamışdım.. 2013-cü il üçün ilk detektiv əsər seçimim “Seçilmiş Cəza” oldu. Uzun zamandır məni bu qədər sarsıdan bir kitab oxumurdum. Sirlərlə, müəmmalı hadisələrlə dolu bir kitab.. Müəllifin məntiqini, yaradıcılıq qabiliyyətini yüksək səviyyədə nümayiş etdirdiyi bir əsər.. Oxucuda şok təsiri yaratmağa qadir kitablarından biri oldu mənim üçün “Seçilmiş Cəza”.

    Sadə ailə mövzusu ilə başlayan sonda isə içindən çıxılmaz bir vəziyyət alan bu gözəl əsər uzun müddət təsirindən çıxa bilməyəcəyiniz bir kitabdır. Hadisələr elə qurulub, elə incə-incə işlənib hazırlanıb ki, son səhifələrə qədər intizarda saxlayır oxucunu. Müəllifin hər yeni kitabını oxuduqca "Azərbaycanın ən gözəl detektiv müəllifləri" haqqında düşündüyüm zaman ağlıma gələn ilk isimin Elxan Elatlı olması daha da möhkəmlənir.

     Oxuyarkən əsərin əvvəlində qatilin kim olduğuna dair qəti bir variantımın olması məni sevindirdi. “Bir az da olsa, Qanbay Qasımlı kimi düşünməyə başlamışam”- dedim. Amma sonda qatilin tamamilə başqa birisi olduğunu görəndə  “Yox.. Mən bütün kitabları oxusam belə Qanbay Qasımlıya çata bilmərəm..” deyə düşündüm.. Çook çalışmam gerek çook :)

     Kitabda ailə, sevgi, güvən, dostluq, yalan, ədalət, ilk məhəbbət, peşmanlıq, fərqli seçimlər – bir sözlə, hər şeyə rast gələcəksiniz. Istər – istəməz qəhrəmanların yerində olduğunuzu düşünüb necə addım atacağınızı götür-qoy edəcəksiniz. Maraqla, həvəslə, səbirsizliklə oxuyub, əlinizdən qoymağı düşünməyəcəyiniz bir kitab olacağına əmin ola bilərsiniz.

      Oxuyarkən bunları düşündüm:

 İlk məhəbbət unudulmur deyirlər.. Amma ailəyə bağlılıq, həyat yoldaşına sevgi, hörmət bu hissin üstünü örtməyə məcbur edir insanı.. Keçmişi unutduğunu sanıb hər şeyi yoluna qoyaraq həyatına davam edərkən uzun illər əvvəl sənin üçün vazkeçilməz olsa da, indi qalaqlar altında gizlədiyin o “ilk məhəbbət”in anidən peyda olub böyük çətinliklərlə qurduğun ailəni məhv etməyə cəhd etsə, bu, səni nələrə vadar edə bilər?? Bax, bu zaman “İlk məhəbbət unudulmur!” ifadəsi anlamını itirir. Ilk sevdiyin, həyatının mənası saydığın, onsuz yaşaya bilməyəcəyini zənn etdiyin o insanın bir əzizinə zərər yetirməsi səni tərəddüd etmədən onu məhv etməyə yönəldə bilər. Saf, təmiz sevgiylə dolu bir ana qəlbinin hər zaman qoruma hissi də olur.. Və bu hiss səni narahat etdiyi zaman ağlına deyil, ürəyinin səsinə qulaq verirsən..

      Elxan Elatlıdan oxuduğum ilk əsərdir ki, qatili gönahlandırmaq olmur.. Bu da onu daha mükəmməl, orijinal edir. Oxuduğum müddətdə beynimdə yüzlərlə suallar yaranır və mən onlara cavab tapmaq üçün həvəslə səhifələri çevırməyə davam edirdim.. Bu il oxuduğum kitablar arasında öz fərqliliyi ilə seçilərək ən sevdiklərimdən oldu “Seçilmiş Cəza”. Hər zaman sevimli detektiv yazıçımın mənə “Arxalı Canavar” qədər təsir edəcək daha bir əsəri olacaqmı deyə düşünürdüm. Nəhayət bu sualıma da cavab tapdım.. :)

Sonda əsərdə çox bəyəndiyim bir fikri paylaşıram sizlərlə:

• Siz heç ədalətin dünyada qəbul olunmuş simvoluna fikir vermisiniz? Qollu tərəzi... Amma bu mənə indi gülünc görünür. Bəlkə də xırda məsələlərdə bu tərəzi müəyyən dərəcədə düz işləyə bilər. Ancaq əksər vaxtlarda yox. Məsələn, insanın mənəviyyatına toxunulanda, yaxud öldürüləndə ədalət necə bərpa oluna bilər?

Elxan Elatlının ən sevdiyim əsərlərindən birinə çevrilən "Seçilmiş Cəza" məndən asanlıqla 5 bal aldı.
Müəllifin yaradıcılığını yaxından izləmək, ən son xəbərlərlə tanış olmaq istəyirsinizsə, səhifəyə buyurun -----> Elxan Elatlı

18.04.2013       /     04:43 a.m.